Er zijn voldoende cijfers die laten zien dat zelfstandigen beduidend minder sparen voor hun pensioen dan werknemers. Dit artikel bespreekt deze cijfers en behandelt de vraag of minder sparen in dit geval ook te weinig sparen betekent. De conclusie is dat een aanzienlijke groep zelfstandigen waarschijnlijk te weinig spaart, maar dat zelfstandigen ook gegronde redenen kunnen hebben om anders of minder te sparen. Een mogelijke (deel)oplossing voor dit probleem is het invoeren van een keuzearchitectuur die zelfstandigen aanzet tot meer pensioensparen en tegelijkertijd hun keuzevrijheid niet beperkt. Zo’n keuzearchitectuur wordt gepresenteerd en is gebaseerd op algemeen gedragseconomisch onderzoek en specifiek onderzoek naar de gedragsverschillen tussen werknemers en zelfstandigen en naar de effecten van keuzearchitectuur op pensioensparen. De voorgestelde keuzearchitectuur bestaat uit een module, op te nemen in de belastingaangifte, die met een aantal ‘nudges’ probeert pensioensparen te stimuleren.